In 2018 begon ik met de pabo in Groningen, en besloot ik meteen op kamers te gaan. Na een paar weken was ik gesetteld maar voelde ik me een tijd ontzettend eenzaam. Hoe heb ik dat aangepakt? Hoe gaat het nu? En komt eenzaamheid onder studenten veel voor?
Waarom ik mij eenzaam voelde
Daar zat ik dan, op mijn ondergehuurde kamer in begin september 2018. Ik had één huisgenoot die een rijk sociaal leven had en kende een paar oud klasgenoten die ik Groningen woonden. Mijn studie zou over een paar dagen beginnen en ik had daar ontzettend veel zin in. Ik verwachtte álle clichés van het studentenleven te gaan beleven: Van dronken worden met vrienden tot brak in de collegebanken ploffen, maar dit viel me na een paar weken toch tegen.
Ik had wel een paar vrienden gemaakt via mijn studie, maar was niet lid van een studentenvereniging en voelde me eenzaam. Die eenzaamheid kwam vooral door mijn onzekerheid en eigen gedachten. Ik ging immers niet vaak op stap om mensen te leren kennen of zocht niet veel contact met anderen.
Wat ik allemaal probeerde tegen eenzaamheid
Na een maand of twee, op een regenachtige avond ergens in november, was ik het beu. Ik ging googelen en vond een artikel waarin gesuggereerd werd dat veel andere studenten ook last hadden van het fenomeen eenzaamheid. Eenzaamheid wordt door Wikipedia omschreven als:
Eenzaamheid is het gevoel alleen te zijn, van geïsoleerd te zijn van ‘de anderen’
Definitie eenzaamheid
Ik besloot hulp te zoeken bij een psycholoog, wat ik nog nooit eerder had gedaan. Ik ging naar de dokter voor een doorverwijzing en sloot aan in de wachtrij voor de psycholoog, die was vijf maanden lang. Vijf maanden wachten wilde ik niet en dus besloot ik met mensen om mij heen te praten, toen kwam ik erachter dat praten hielp.
Wat eenzaamheid met mij deed
De eenzaamheid in die begin maanden van mijn studie deden mij erg veel. Ik voelde me ontzettend onzeker en begon wanhopig te zoeken naar contact. Ik mailde met studentenverenigingen, maar die stonden niet open voor nieuwe aanmeldingen. Daarnaast sprak ik af met oud vriendinnen die mij al lang vergeten waren, wat ik eerst niet doorhad.
Telkens als ik thuis kwam van college voelde ik me ellendig en hield ik me voor dat het vanzelf goed zou komen. Ik praatte veel met familie en vrienden die ik had gemaakt op de pabo, maar ook met mijn vriend.
Hoe ik de eenzaamheid overwon
Na veel gepraat en ‘eenzame avonden’ later realiseerde ik mij iets ontzettend belangrijks. Het beeld van die ideale studententijd kon ik maar niet loslaten en ik vergeleek mijn leven constant met dat beeld. Wat ik moest doen was mijn perspectief op het studentenleven van mij bijstellen en genieten van de dingen die ik wél had. Ik had immers een paar nieuwe goede vrienden, een lieve familie en een lieve vriend.
Tips voor eenzaamheid
Wanneer je je eenzaam voelt als student in een grote studentenstad, moet je vooral weten dat het niet erg is om je soms eenzaam te voelen. Het is vooral waar je zelf de focus op legt, want dat heb je helemaal zelf in de hand. Denk in die eenzame momenten vooral aan de leuke dingen die je hebt gedaan met dierbaren om je heen. Eenzaamheid onder studenten komt veel vaker voor dan je denkt, dus praat erover met medestudenten, al is dat best eng.
Ben je benieuwd naar meer blogs over het studentenleven? Lees dan mijn blog over een stagedag in het basisonderwijs, of mijn blog over de toelatingstoetsen van de pabo.
